Niedziela Wielkanocna

Niedziela Wielkanocna to pierwszy dzień najważniejszych dla katolików świąt w roku. Tego dnia Kościół obchodzi pamiątkę zmartwychwstania Jezusa - jego zwycięstwo nad śmiercią, szatanem i grzechem. Wielka Niedziela kończy Triduum Paschalne, które - według żydowskiego kalendarza - liczy się od wieczora Wielkiego Czwartku do wieczornych nieszporów w Niedzielę. Obchody świąt zmartwychwstania Jezusa rozpoczynają się już w sobotę wieczorem. Wtedy po zmroku odprawiana jest bardzo uroczysta Wigilia Paschalna. Kapłan święci ogień, od którego następnie zapala się Paschał - świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. W niedzielę o świcie z wielu kościołów w Polsce wyrusza procesja rezurekcyjna. Zapowiada ją donośne bicie dzwonów głoszące, że Chrystus zmartwychwstał. Na czele procesji niesiona jest figurka zmartwychwstałego Jezusa. Potem odprawiana jest rezurekcyjna msza św., podczas której rozbrzmiewa radosny śpiew Alleluja na cześć zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. W polskim zwyczaju, po porannej rezurekcji rodzina zasiada do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń i dzieleniem się święconką z koszyczka. Na stołach znajdują się jajka, wędliny, wielkanocne baby i mazurki. Stoły zdobione są bukietami z bazi i pierwszych wiosennych kwiatów. W niektórych regionach, np. na Śląsku, rodzice chowali w domu lub w ogrodzie koszyczki ze słodyczami, prezenty od wielkanocnego zajączka, na poszukiwanie których wyruszały dzieci. Zwyczaj ten obecnie rozpowszechnił się w formie obdarowywania się w tym dniu drobnymi upominkami, tzw. zajączkami.